Fran regresa de adulto á vila de onde o desterraron de cativo. Vén ase desfacer da casa patricial, chea de tristes recordos. Decoradodecartón pedra, reserva do eco, a vila semella estar sumida nunletargo perenne.Don Tino -un carteiro e mestre represaliado polofranquismo- fixera feliz por un tempo aquel neno, mais xa todo fica no pretérito. Todo?O pasado non pasa nunca e o presente continuo éunha colaxe de reencontros, cartas e amor.